About Heleen
I was born in the Netherlands in 1953. As a child I liked drawing very much. But in 1980 I started taking drawing and painting lessons. Firstly in the Netherlands, later on in the US and France, where I lived subseqently. During that time I used pencil and charcoal and made still lives in watercolor.
After that I lived in Benin (West Africa) for three years. There I made drawings in oil pastel crayon of the scenes I saw around our house.
In 2000 I was in Bangladesh for a few weeks. There I made portraits in pastel of women in a hospital for people affected by leprosy. By doing that I realised that this was what I really wanted to do: painting portraits. So when I returned home I immediately subscribed to a course in portrait and model painting and for seven years I have had lessons from a very inspiring artist.
Now I make portraits in acrylic from models and photographs.
In June 2006 I had the opportunity to go to Thailand, where I made five portraits of people affected by leprosy.
In October 2007 I went to Israel, where I made four portraits of elderly Jewish women from different backgrounds in an old age home in Jerusalem.
In 2015 I was again in Bangladesh, this time I lived there for 5 months. During my stay I made 12 paintings of, mostly poor, women who lived in the neighbourhood of the project where my husband and I did voluntary work. I also had an exhibition of these paintings there.
I am moved by old and rejected people and especially them I want to bring forward. With my paintings I want people to really look at these beautiful people and I hope to make them curious to know what story they have to tell.
--------------------------------------------------
Ik ben geboren in 1953. Ik tekende als kind al veel, maar in 1980 begon ik met teken- en schilderlessen. Eerst in Nederland, later ook in de VS en Frankrijk, waar ik achtereenvolgens woonde. In die tijd tekende ik met potlood en houtskool en maakte stillevens in aquarel. In de drie jaar dat ik daarna in Benin (West-Afrika) verbleef tekende ik met oliepastelkrijt de taferelen die ik daar om mij heen zag.
Toen ik in 2000 een paar weken in Bangladesh was, maakte ik met pastelkrijt portretten van vrouwen in een lepraziekenhuis. Daardoor raakte ik enthousiast voor het maken van portretten. Bij terugkeer schreef ik me in voor een cursus portret- en modelschilderen, waar ik zeven jaar lang les heb gehad van een zeer inspirerende kunstenaar.
Nu schilder ik portretten in acryl van modellen en foto's.
In juni 2006 had ik de gelegenheid om naar Thailand te gaan. Daar maakte ik opnieuw portretten van leprapatienten.
In oktober 2007 ben ik naar Israel geweest, waar ik vier portretten maakte van Joodse vrouwen met verschillende achtergronden in een bejaardentehuis in Jeruzalem.
In 2015 was ik weer in Bangladesh, deze keer voor 5 maanden. In deze periode maakte ik 12 portretten van, meest arme, vrouwen die in de omgeving woonden van het project waar mijn man en ik vrijwilligerswerk deden. Ik heb er ook een expositie gehad van deze schilderijen.
Ik ben bewogen met oude en verstoten mensen, juist die wil ik dichterbij brengen. Door mijn schilderijen hoop ik dat mensen echt naar deze mooie mensen gaan kijken en benieuwd zijn naar het verhaal wat ze te vertellen hebben.
After that I lived in Benin (West Africa) for three years. There I made drawings in oil pastel crayon of the scenes I saw around our house.
In 2000 I was in Bangladesh for a few weeks. There I made portraits in pastel of women in a hospital for people affected by leprosy. By doing that I realised that this was what I really wanted to do: painting portraits. So when I returned home I immediately subscribed to a course in portrait and model painting and for seven years I have had lessons from a very inspiring artist.
Now I make portraits in acrylic from models and photographs.
In June 2006 I had the opportunity to go to Thailand, where I made five portraits of people affected by leprosy.
In October 2007 I went to Israel, where I made four portraits of elderly Jewish women from different backgrounds in an old age home in Jerusalem.
In 2015 I was again in Bangladesh, this time I lived there for 5 months. During my stay I made 12 paintings of, mostly poor, women who lived in the neighbourhood of the project where my husband and I did voluntary work. I also had an exhibition of these paintings there.
I am moved by old and rejected people and especially them I want to bring forward. With my paintings I want people to really look at these beautiful people and I hope to make them curious to know what story they have to tell.
--------------------------------------------------
Ik ben geboren in 1953. Ik tekende als kind al veel, maar in 1980 begon ik met teken- en schilderlessen. Eerst in Nederland, later ook in de VS en Frankrijk, waar ik achtereenvolgens woonde. In die tijd tekende ik met potlood en houtskool en maakte stillevens in aquarel. In de drie jaar dat ik daarna in Benin (West-Afrika) verbleef tekende ik met oliepastelkrijt de taferelen die ik daar om mij heen zag.
Toen ik in 2000 een paar weken in Bangladesh was, maakte ik met pastelkrijt portretten van vrouwen in een lepraziekenhuis. Daardoor raakte ik enthousiast voor het maken van portretten. Bij terugkeer schreef ik me in voor een cursus portret- en modelschilderen, waar ik zeven jaar lang les heb gehad van een zeer inspirerende kunstenaar.
Nu schilder ik portretten in acryl van modellen en foto's.
In juni 2006 had ik de gelegenheid om naar Thailand te gaan. Daar maakte ik opnieuw portretten van leprapatienten.
In oktober 2007 ben ik naar Israel geweest, waar ik vier portretten maakte van Joodse vrouwen met verschillende achtergronden in een bejaardentehuis in Jeruzalem.
In 2015 was ik weer in Bangladesh, deze keer voor 5 maanden. In deze periode maakte ik 12 portretten van, meest arme, vrouwen die in de omgeving woonden van het project waar mijn man en ik vrijwilligerswerk deden. Ik heb er ook een expositie gehad van deze schilderijen.
Ik ben bewogen met oude en verstoten mensen, juist die wil ik dichterbij brengen. Door mijn schilderijen hoop ik dat mensen echt naar deze mooie mensen gaan kijken en benieuwd zijn naar het verhaal wat ze te vertellen hebben.